Emad Ghavidel and Hamed Fard - Battle for Homs
Intro:
There’s nothing sweeter than life
But you shouldn’t be afraid to lose it
Why be afraid of going when something better is coming?
Verse 1:
Sometimes it’s better for me to listen a little
Instead of talking about my country’s problems
Sometimes it’s better for me keep my mouth shut
When the world stinks like an armpit of
That tired man you see on his way to battle
He's like one of the lil fish caught by a whale
That whale I’m talkin bout is called war
A war that our generation knows all too well
We understand that there’s a reason behind this all
What like we need another problem? So everything is cheap?
The governments were using force and now they’re gonna keep power by force? (now that people are dissatisfied?)
For Tunisia, Egypt, Libya and now Syria
So long as the UN is drunk and unaware
The bombs will rain down on the children of Homs
Yo Medvedev, I dunno what kinda plan you have
But the reality is your name will live in infamy
Hook:
I swear on the mourning of every mother and her tears
You’re gonna pay the price Bashar Assad
Even if I’m going to drown in my own blood
I won’t shut my mouth
You should know that Iranians can’t sit and remain silent
Your name is Assad (lion) but a lion without a mane
A lion? What am I sayin? You’re not even a hyena
You’re not even worthy of [my] anger
Verse 2:
When Bashar Assad became another Angel of Death (Azrael)
Everybody’s sitting and talkin bout Israel
Nothing will come from these words that I’m sayin
And guys like us can’t do nothin
Can’t you hear that voice cryin for help?
Why do all these people gotta die?
Under the dirt, tanks, guns, rocks, bombs, and shooting
Anyone who says the city of Homs is calm is lying
I have no desire to eat, I can’t swallow (i.e. I can’t stomach what I see)
They’ve done something that kills all religion and morals
In Damascus they’re laughing, the people are happy and content
But the ones who are crying are the people of Homs
The guy who was taking his kid to the gym, now he sees him lying dead in the morgue
Medvedev you’ve made the world into a horror film
You thought you’d won, you’ve lost to history
Verse 3:
Don’t think you can just suppress your people so easily
I can see a day when you’ll have a heart attack from fear
One day those around you will toss you aside
But the ones who you’re killing will live on forever
Even if you kill a couple people with every shelling
A guy like you will end up in a rat hole (like Saddam Hussein)
Those who died saw many sparrows in that city
Those who died are free of a world full of lies
I could read the fear in your face without even seeing you
These were the sentences that I had sung
Even in silence, there is an untold pain
The secret of which lie hidden behind the curtain
You’re another story [Bashar], I’m resentful of my own (i.e. the situation in Iran)
But how could I leave me country and my city?
The one I can’t reach is Medvedev
I wanna spit on him, but it’d be a waste of good spit
عماد قويدل و حامد فرد - نبرد براى حمص
خوش‌تر از جان چه بُوَد
جان برود باک مدار
غم رفتن چه خوری؟
چون به از آن می‌آید
گاهی بهتره، یه حرفایی رو بشنوم یه‌کم
به جای اینکه از مشکلات کشورم بگم
گاهی بهتر که، بکشم زیپ دهن
وقتی دنیا بو می‌ده مثل زیر بغلِ
اون مرد خسته‌ای که تو مسیر نبردِ
ِمثل ماهی‌های کوچیک اسیر نهنگ
اون نهنگی که می‌گم اسمش جنگه
جنگی که نسل ما به خوبی حسش کرده
ما می‌فهمیم که پشت این کارا منظوریه
مگه مشکل کمه، مگه کالا ارزونیه؟
یا حکومت زور بود و حالا هم زوریه؟
که تونس و مصر و لیبی حالا هم سوریه
تا وقتی سازمان ملل خماره بی‌حاله
رو سر بچه‌های حُمص خمپاره می‌باره
هی مدودف نمی‌دونم چی برنامه داری
ولی، حقیقت اینه می‌شی بدنامِ تاریخ
به ضجه‌های مادر به اشکاش قسم
تو هم تقاص پس می‌دی بشّار اسد
اگه، قرار باشه غرق خون بمیرم
حاضر نمی‌شم که خفه‌خون بگیرم
بدون که ساکت، نمی‌تونه بشینه ایرانی
تو اسمت اسدِ ولی یه شیر بی‌یالی
شیر چیه؟! چی دارم می‌گم تو کفتارم نیستی
حتی لایق این خشم توی رفتارم نیستی
وقتی بشار اسد شده یه عزرائیل دیگه
دنیا نشسته داره از اسرائیل میگه
از این حرفا که می‌گم هیچی در نمی‌آد
و از دست امثال ما هیچی بر نمی‌آد
نمی‌شنوی صدایی میگه به دادم برسید
چرا باید که این همه آدم بره زیر
خاک و تانک و توپ و سنگ و بمب و تیرباران
دروغِ اون‌که میگه شهر حمص ُ دید آرام
میل به خوراک ندارم لقمه پایین نمی‌ره
کاری کردن که دیگه دین و آیین بمیره
توی دمشق دارن می‌خندن مردم خرسندُ
اونا که اشک می‌ریزن مردم حُمصندُ
اونی که بچه‌شو با خودش می‌برده زورخونه
حالا می‌بیندش رو تخت مرده‌شورخونه
مدودف تو از دنیا فیلمی تاریک ساختی
فکر نکن که بردی، تو به تاریخ باختی
به ضجه‌های مادر به اشکاش قسم
تو هم تقاص پس می‌دی بشّار اسد
اگه، قرار باشه غرق خون بمیرم
حاضر نمی‌شم که خفه‌خون بگیرم
بدون که ساکت، نمی‌تونه بشینه ایرانی
تو اسمت اسدِ ولی یه شیر بی‌یالی
شیر چیه؟! چی دارم می‌گم تو کفتارم نیستی
حتی لایق این خشم توی رفتارم نیستی
تو فکر نکن که مردمتو سرکوب کردی
می‌بینم روزی رو که از ترس تو سنکوب کردی
روزی که، اطرافیانتم تو رو جا می‌ذارن
ولی اونایی رو که می‌کشی جاویدانن
اگرچه می‌کشی تو عده‌ای با هر سقوط موشک
اما مثل تو، در اومد حتی از تو لونه موشم
اون که مُرد دید کلی پرستو توی اون شهر
اون که، رها شد ازدنیا از دروغه توشم
من ندیده توی چهره‌ی تو ترس ُ خونده بودم
اینا جمله‌هایی بود که من سروده بودم
حتی در سکوتِ اونم یه درد نگفته‌ست
که راز و رمزش لای پرده نهفته‌ست
تو حسابت جدا من از یه خودی دلخورم
ولی شهر و کشورم رو من چطوری ول کنم
ِکسی که دستم بهش می‌رسه مدودف
ِمی‌خوام تف به روش بیارم ولی حیف تف
به ضجه‌های مادر به اشکاش قسم
تو هم تقاص پس می‌دی بشّار اسد
اگه، قرار باشه غرق خون بمیرم
حاضر نمی‌شم که خفه‌خون بگیرم
بدون که ساکت، نمی‌تونه بشینه ایرانی
تو اسمت اسدِ ولی یه شیر بی‌یالی
شیر چیه؟! چی دارم می‌گم تو کفتارم نیستی
حتی لایق این خشم توی رفتارم نیستی
خوش‌تر از جان چه بُوَد
جان برود باک مدار
غم رفتن چه خوری؟
چون به از آن می‌آید
گاهی بهتره، یه حرفایی رو بشنوم یه‌کم
به جای اینکه از مشکلات کشورم بگم
گاهی بهتر که، بکشم زیپ دهن
وقتی دنیا بو می‌ده مثل زیر بغلِ
اون مرد خسته‌ای که تو مسیر نبردِ
ِمثل ماهی‌های کوچیک اسیر نهنگ
اون نهنگی که می‌گم اسمش جنگه
جنگی که نسل ما به خوبی حسش کرده
ما می‌فهمیم که پشت این کارا منظوریه
مگه مشکل کمه، مگه کالا ارزونیه؟
یا حکومت زور بود و حالا هم زوریه؟
که تونس و مصر و لیبی حالا هم سوریه
تا وقتی سازمان ملل خماره بی‌حاله
رو سر بچه‌های حُمص خمپاره می‌باره
هی مدودف نمی‌دونم چی برنامه داری
ولی، حقیقت اینه می‌شی بدنامِ تاریخ
به ضجه‌های مادر به اشکاش قسم
تو هم تقاص پس می‌دی بشّار اسد
اگه، قرار باشه غرق خون بمیرم
حاضر نمی‌شم که خفه‌خون بگیرم
بدون که ساکت، نمی‌تونه بشینه ایرانی
تو اسمت اسدِ ولی یه شیر بی‌یالی
شیر چیه؟! چی دارم می‌گم تو کفتارم نیستی
حتی لایق این خشم توی رفتارم نیستی
وقتی بشار اسد شده یه عزرائیل دیگه
دنیا نشسته داره از اسرائیل میگه
از این حرفا که می‌گم هیچی در نمی‌آد
و از دست امثال ما هیچی بر نمی‌آد
نمی‌شنوی صدایی میگه به دادم برسید
چرا باید که این همه آدم بره زیر
خاک و تانک و توپ و سنگ و بمب و تیرباران
دروغِ اون‌که میگه شهر حمص ُ دید آرام
میل به خوراک ندارم لقمه پایین نمی‌ره
کاری کردن که دیگه دین و آیین بمیره
توی دمشق دارن می‌خندن مردم خرسندُ
اونا که اشک می‌ریزن مردم حُمصندُ
اونی که بچه‌شو با خودش می‌برده زورخونه
حالا می‌بیندش رو تخت مرده‌شورخونه
مدودف تو از دنیا فیلمی تاریک ساختی
فکر نکن که بردی، تو به تاریخ باختی
به ضجه‌های مادر به اشکاش قسم
تو هم تقاص پس می‌دی بشّار اسد
اگه، قرار باشه غرق خون بمیرم
حاضر نمی‌شم که خفه‌خون بگیرم
بدون که ساکت، نمی‌تونه بشینه ایرانی
تو اسمت اسدِ ولی یه شیر بی‌یالی
شیر چیه؟! چی دارم می‌گم تو کفتارم نیستی
حتی لایق این خشم توی رفتارم نیستی
تو فکر نکن که مردمتو سرکوب کردی
می‌بینم روزی رو که از ترس تو سنکوب کردی
روزی که، اطرافیانتم تو رو جا می‌ذارن
ولی اونایی رو که می‌کشی جاویدانن
اگرچه می‌کشی تو عده‌ای با هر سقوط موشک
اما مثل تو، در اومد حتی از تو لونه موشم
اون که مُرد دید کلی پرستو توی اون شهر
اون که، رها شد ازدنیا از دروغه توشم
من ندیده توی چهره‌ی تو ترس ُ خونده بودم
اینا جمله‌هایی بود که من سروده بودم
حتی در سکوتِ اونم یه درد نگفته‌ست
که راز و رمزش لای پرده نهفته‌ست
تو حسابت جدا من از یه خودی دلخورم
ولی شهر و کشورم رو من چطوری ول کنم
ِکسی که دستم بهش می‌رسه مدودف
ِمی‌خوام تف به روش بیارم ولی حیف تف
به ضجه‌های مادر به اشکاش قسم
تو هم تقاص پس می‌دی بشّار اسد
اگه، قرار باشه غرق خون بمیرم
حاضر نمی‌شم که خفه‌خون بگیرم
بدون که ساکت، نمی‌تونه بشینه ایرانی
تو اسمت اسدِ ولی یه شیر بی‌یالی
شیر چیه؟! چی دارم می‌گم تو کفتارم نیستی
حتی لایق این خشم توی رفتارم نیستی
